Ik ben een beetje bang dat de naam van deze Noorse zangeres hier bij ons niet meteen veel belletjes doet rinkelen, maar in haar thuisland hoort Maria Mohn bij de absolute top van de zangeressen en dat heeft alles te maken met haar veelzijdigheid: van pop en soul tot jazz en opera, Maria kan het allemaal aan en wellicht is dat één van de redenen waarom zij door Erik Hillestad werd uitverkoren om deze plaat in te zingen.

Dit is namelijk geen gewone plaat, maar wel de vijfhonderdste die wordt uitgebracht op het KKV-label. KKV, alias Kirkelig Kulturverksted is een instituut dat in deze kolommen al wel eens vaker bewierookt wordt, omwile precies van dezelfde veelzijdigheid en diversiteit die het label uitstraalt. Dat is dan weer het gevolg van de sterke persoonlijkheid van oprichter en drijvende kracht Hillestad, die bij letterlijk alles betrokken is waar “zijn” KKV bij betrokken is. Voor deze jubileumplaat zocht hij niet alleen een straffe zangeres, maar hij bracht ook een keure aan rasmuzikanten bijeen, die in de loop van de voorbije halve eeuw op één of andere manier geschitterd hebben op het label, al dan niet onder eigen naam.

Toetsenist David Wallumrodis zo’n schoolvoorbeeld. We kennen hem zowel van zijn werk met Knut Reiersrud als Vidar Busk, Thomas Dybdahl of Maria Solheim en dit lijstje is verre van volledig. Bassist Jo Berger Myhre is doorgaans lid van het Nils Petter Molvaer Quartet en langs die weg kom je hem wel eens tegen in gezelschap van percussionist Erland Dahlen -hier ook op zingende zaag te horen- en die kwamen we dan weer tegen bij Madrugada en aan de zijde van Hanne Hukkelberg of Eivind Aarset. Allemaal gevestigde waarden dus en naast dat rijtje is er op deze plaat ook bandoneoniste Åsbjørg Ryeng, dé ster op dat instrument in en om heel Noorwegen, die je kunt tegenkomen op zowat elke plaat waar naar Tango gegluurd wordt.

Duivel-doet-al Hillestad beschikt kennelijk over meer uren per dag dan u en ik, want hij slaagde erin, naast zijn ongetwijfeld drukke agenda van elke dag, ook een heel boek aan teksten te produceren, dat vorig jaar werd uitgegeven onder dezelfde titel als deze plaat en die eigenlijk als omkaderend werk bij deze CD kan gelezen worden, al kan je, in tegenstelling tot ondergetekende, best een woordje Noors begrijpen om de poëzie van Hillestad te snappen. Alhoewel, als je gewoon luistert naar wat Maria Mohn met die teksten aanvangt, word je als vanzelf meegevoerd door de rijkdom aan klanken en ervaar de kracht van de nochtans meestal ingetogen gezongen liederen. Je waant je als vanzelf in een niet al te grote kerk in Scandinavië en je herkent zelfs hier en daar een melodie. Die zijn dan niet zelden uit de Deense volksmuziek geplukt, maar ook hier min of meer bekend in andere versies.

De teksten van Hillestad zijn ook vaak geschreven ter gelegenheid van gebeurtenissen uit zijn persoonlijke leven en, al ken je de man niet persoonlijk, je krijgt onwillekeurig het gevoel dat je begrijpt wat hem drijft: hij is een gevoelsmens en gaat gepassioneerd met de dingen om, zoveel is zeker. Een driewerf hoera voor een Grote Meneer en een Groot Levenswerk, bij deze gelegenheid vorm gegeven door een Grote Zangeres en Grote Muzikanten. Lang leve KKV!

(Dani Heyvaert)